Kampala

Hoi allemaal,
De afgelopen paar dagen heb ik alweer veel beleefd. De vorige keer was ik geëindigd met het verhaal dat ik zondag met de groep Nederlanders uit eten zou gaan en de volgende dag een citytour zou hebben.
We zijn zondag inderdaad uit eten gegaan. De rest van de groep had overdag een tentje gezien waar we zouden konden gaan eten. Dus ’s avonds zijn we daar heen gegaan. Het bleek echter dat het tentje dicht was.
Inmiddels was het al pikkedonker dus we wisten eigenlijk niet waar we heen moesten. Onder het tentje zat een supermarkt en daar zijn de jongens maar verhaal gaan halen. Een medewerkster van de supermarkt wist wel een restaurant en heeft ons erheen gebracht.
Het bleek een soort zeecontainer te zijn met een terras ervoor. Er werden een aantal stoelen en tafels tevoorschijn gehaald en we konden daar lekker eten. Het grappige was dat er twee serveersters waren en ze beiden een aantal mensen voor hun rekening namen. Alleen ze leken niet echt met elkaar te communiceren.
We kregen een kleine menukaart en iedereen wilde eigenlijk kip met patat, heel origineel. Alleen bleek al snel dat de kip op was. Ook de patat bleek niet genoeg te zijn. Alleen degenen die als eerste hadden besteld hadden mazzel. Maar voor Daan, een van de mannen, hadden ze opeens nog wel genoeg. Heel grappig. Het eten werd overigens opgewarmd in de magnetron. Maar het was goed te doen!
De volgende dag werden we wakker met de mededeling van Jordi dat Mariah er elk moment kon zijn. Niemand wist er wat van af, dus helaas geen ontbijt en direct door naar de meeting. De meeting ging over een aantal algemene dingen en wat waarschuwingen over uitgaan in Uganda.
Het blijkt dat als iemand je mee vraagt iets te gaan doen, dat zij dan alles moeten betalen wat jij neemt. Maar andersom is het ook zo. Dus als jij iemand mee vraagt moet je betalen voor alles wat ze nemen. En vaak nemen ze dan ook nog vrienden mee. Lekker verschil met Nederland, waar iemand al scheef wordt aangekeken als ze geen rondje halen met uitgaan
’s middags gingen Lauren, Ramona, Daan en ik op stap met onze lokale gids Deo. Deo vertelde over het leven in Uganda en de stad Kampala. We gingen om half een weg en waren rond een uur of half zeven weer terug. In de tussentijd hebben we heel veel van Kampala gezien. We zijn door straat gelopen met aan weerszijden slums. Dat betekend veel krakkemikkige huisjes, veel informele verkoop en overal mensen en dieren. De dieren vielen overigens wel mee, want ik had meer straatdieren verwacht.
Verder zijn we langs Gadhaffi’s moskee geweest, langs de Nederlandse ambassade en naar het Old taxipark. Het old taxipark is een plek midden in de stad waar alle taxibusjes bij elkaar komen. Als je erdoorheen loopt lijkt het een grote chaos van taxibusjes en straatverkopers, maar toen we wat gingen eten bij een tentje met uitzicht op het taxipark bleek dat er toch wel een soort logica in zat. Alle busjes stonden gewoon op een rij en de voorste gaat als eerst.
Na het eten gingen we nog naar een craft market, wat in principe een grote souvenirmarkt is. Ook gingen we naar Garden City, een winkelcentrum met een mega supermarkt en veel ‘muzungu’ winkels, met prijzen voor blanken dus. Ook hier is het weer opvallend dat er veel bewaking is.
In Kampala heb je ook meerdere filialen van Brood, een Nederlandse bakkerijketen. We zijn naar een van de grotere geweest. Een aantal mensen die in het ICU verblijven lopen daar ook stage.
Tijdens de tour hebben we het een en ander gehoord van onze gids Deo. Deo vertelde dat hij een Nederlandse vriend had die hem verteld had dat sommige mensen in Nederland niet geloven in iets Hij vroeg of dat echt zo was. We hebben maar voorzichtig toegegeven dat het inderdaad gebeurd dat niet iedereen gelooft en dat het in Nederland normaal wordt gevonden. Deo vertelde dat hij het begreep, maar dat hij het heel raar vond. En nogmaals dat hij het heel raar vond, dus volgens mij begreep hij het helemaal niet.
Na de citytour gingen we terug naar het ICU. Daar had ik mijn eerste kennismaking met een kakkerlak. Het beest zat op de douchekop en ik wilde douchen, dus hij moest helaas echt weg. Helaas kan het zwemmen, dus toen hem ik hem vermoord met de shampoofles. Achteraf blijkt dat je ze niet moet vermoorden, maar levend moet oppakken en door de wc spoelen, omdat als je ze vermoord er dan eitjes worden gelegd. Hopelijk zijn die eitjes echter weggespoeld en is er nu geen kakkerlakkenplaag in de douche van ICU.
Onze dag sloten we af met een heerlijke maaltijd van noodles-soep en rolex.
De volgende dag zouden we allemaal tussen 9.00 uur en 12.00 uur worden opgehaald vanuit ICU. Jordi en ik hadden echter al bericht dat het tussen 11.00 en 13.00 uur zou zijn, dus wij konden lekker uitslapen